دخول ایران
به ترکیه و
برزیل،
مننظومه
کهن جهانی
ر ا
غافلگیر
ساخته است
بنا
به نیوزویک
بحران
جهانی
پشت سر خود
«یک واژگون
جهان »ی را
ترسیم میکند.
استحکام
بدهی در
اروپا و
ایالات
متحده اروپا
مشکوک به نظر
می آیند.
ذخایر پولی
چین سه برابر
انباشت
مالی بین
المللی است.
کشورهای
نوزاد ،
امروزه،
قسمت عظیمی
از نموا
قتصادی
رااشغال میکنند.
به
عقیده
روبرت زو
لیک (bert
ZoellicRo) رئیس بانک
بین المللی ،
بحران فعلی
بر مفاهیم
تاریخی
گذشته
«جهان سوم»،
بمثابه واحد
مجزا نقشی
گذاشته
همانطوری که
در سال 1989
مفهوم «جهان
دوم»درباره
روسیه و
اقمار آن را
ممهور شده
بود.
آری
واقعیتی
علنی متظاهر
شد.انالیز
مارکسیستی
ما،ازهمان
آغاز ، در
جنگ دوم
جهانی،دعا و
زیارت ا نامه
ایدئولوژیکی
ی
موافقت
نامه های
یالتا،
تقسیم بازار
جهانی را به
قلمرو
واشنگتن و
مسکو، مطرود
ساخته بود.
آنالیز
ما ، هم چنین
، چند سال
بعد، تئوری
های «عقب
ماندگی جهان
سومی»(به
تعارف درراه
توسعه )، را
نا معقول
شناخت .
این
واقعیت که
قدرتهای
جدیدامپریالیستی
نوزاد
،یعنی تظاهر
ناگهانی سرو
کله چین
، برزیل و
هندوستان
،به اصطلاح «جهان
سومی)،
پدیدار
شدند، از نظر
تاریخی،
عقیده
مارکسیستی
را که بر
مبنای آن
، صحت
علمی آن،
یعنی
اقتصاد و
سیاست بین
المللی است ،
تأیید میکند.
در
آن روزگار،
امکان داشت
منقولات
قدیمی
ایدئولوژیکی
را با
ملاحظه
استعمالی که
امپریالیست
ها از آن
مینمودند،
مورد انتقاد
قرار داد. ولی
در شرایط
امروزی
میبایستی ،
خطوط و
نظریات جدید
را بکمک
بررسی و
مشاهده
استعمال
مرسوم
و مولود
برخورد های
چند قطبی،
درک کرد.
ورودترکیه
و برزیل در
مسئله ظرفیت
هسته ای
ایران مقدمه
دخول
چیستانی
سرگیحه آور
در مناسبات
بین المللی
آینده
گردیده است.
ابتکار
ترکیه
و برزیل ،
توافقی را
پیش بینی
میکند که
عبارت است
از نگهداری
قسمتی از
ذخیره
اورانیوم
ایران در
ترکیه در
مقابل سوخت
هسته ای برای
مصرف زندگی
مدنی که
بوسیله
فرانسه
و روسیه
تأمین
میگردد.البته
، هر چند هم
اثر این
سیاست مشکوک
باشد
،
جان قضیه
دخول، ماهیت
سیاسی آن
است، که
علارغم و نیر
بر خلاف
خواست
امریکا،
حادث گردی
روزنامه
لوموند
فرانسه
مینویسد:
مذاکرات
بین آنکارا،
برزیل و
تهران،
نشانگر یک
ابداع
بنیادی در
تصاعد و
اعتلای
سیاسی قدرت
های جدیداست.زیرااشاعه
هسته ای در
خاور میانه
تا کنون در
انحصار «ابر
قدرت های
سنتی» بود.
روزنامه
«اشیا تایم»(Asia
Time):
قضاوت
اخیر
برژینسکی(Brzezinski)را بخاطر می
آورد که نوعی
انتباه
سیاسی و گوش
به زنگی در
همباف
مالکیت و
اختیار
ابتکار و
جهان داری را
به حکام
جهاندار
فعلی جهان
خاطر نشان
میکند.
احمد
داووفتوگلو،(ahmet
davutoglu)وزیر خارجه
ترکیه
تأییدکننده
و طرفدار
این است که
ترکیه باید
بتواند با
حضور خودد ر
تشکیلات
مختلف(سازمان
هشتگانه)،
کنفرانس
اسلامی،
شورای امنیت
سازمان ملل،
بعنوان عضو
غیر دائمی،
برای شرکت در
راه ثبات «سیستم
کلی» اشتراک
داشته باشد.
آنکارا
میخواهد:
برای
کشمکش های
همسایگانش،
یعنی خاور
میانه،
قفقاز ،
بالکان
وخلیج
فارسی، راه
حلی پیدا شود.
ترکیه
، در باره
مسئله هسته ای
ایران
فعالیت دارد
زیرا نه
تنها برای
حمایت از
ایران بلکه
در جستجوی «منطقه
ای امن » است.و
خواهان
ایرانی مجهز
به بمب اتمی
نیست ولی، درعین
حال
نمیتواند
کشمکش های
نظامی را در
منطقه متحمل
کردد.
روزنامه
لوموند،
درباره
وزیرخارجه
ترکیه که او
را : «کسینگر
ترک »مینامد،
استادعلوم
سیاسیی،
مشاور سابق
نخست وزیر
سابق
اوردگان،(Recep
Erdogan)
و پرزیدان«
عبدا لله گل(Abdullah Gul)
در
نظر دارد که
شریعت موسوم
به «ژرفای
سوق الجیشی»را
یعنی:
سیاستی
جهانشمول که
نخستین هدفش
« نداشتن
مشکل با
همسایگان»است
، انتخاب
کند. ترکیه ،
پس از در هم
پاشی اتحاد
جماهیر
شوروی دیگر
، نقش پیشینه
ستون سیاسی
خاور میانه
را نمیتواند
داشته باشد.
«
در نظم جهانی
چند قطبی
ترکیه
میتواند: هم
غربی باشد و
بعد از بعد
خاورمیانگی
برخوردار
باشد
یعنی
: قفقازی
و بالکانی .
«داووتوگلو
(ahmet
davutoglu)اتهام اعاده
سیستم
نمونه
عثمانی جدید
را ، که
دنباله روی
از سیاست
غربی عصر
کمال اتا
ترک باشد ،
نفی میکند.
دو
ستون سیاست
آنکاراعبار
ت اند از :
اتحادیه
اروپائی و
اتلانتیک
ولی
ترکیه باید
بتواند در
این ماجراها
اعتماد
داشته باشدو
از موقع
جغرافیائی و
نیز موقعیت
سوق الجیشی
خود،
به
عنوان
نیروئی
منطقه ای،
بهره
برداری کند.
هالوک
اوز دالگا(haluk
ozdalga)
نماینده
(ا کا پ)،(AKP)
حزب
نخست وزیر،
در
باره
استراتژی ی
ترکیه منطق
خشن تری دارد:
در
روزنامه
زمان(zaman)متعلق به
نخست وزیر
معتقد است که
اگر ایران
قدرت انحراف
و انصراف
داشته باشد
ترکیه را
گروگان
امریکا در
منطقه خواهد
داشت زیرا:
آ
نرا مجبور
خواهد ساخت
که :
حمایت هسته
ای خود را
ازا مریکا
بخواهد.
بهمین
تریب ،
توافقی بین
ایران
وامریکا ،
بدون تغییر
رژیم سیاسی
در ایران،
آنکارا
را در مصیقه
قرار خواهد
داد.
بهترین
راه حل برای
ترکیه آن است
که :به
اتحادیه
اروپا پیوند
شود:
که
به سود اروپا
هم خواهد بود.
معذالک
، اگر ایران
بمب اتم
رابسازدو
اگر ترکیه،
فقط، دردروازه
ارو
پا ناظر و
تاشاگر
بماند
«
مجبور خواهد
شد بیندیشد
که:
آیا
خودش تکنیک
هسته ای
نظامی
را داشته
باشد یا
نداشته باشد»
در
این مقال
بایستی به
عدم وجود
جبهه شمال
شرقی
اندیشد،
درجهت آسیای
مرکزی
ترکمنستان ،
قرقیزستان،
اوزبکستان
و کازاخستان.
در
سال 1992، برهه ای
تاریخی
که در شوروی
بوقوع
پیوست،
ترکیه نقشی
مهم نداشت.
ولیی پس از
بیست سال
،
ترکیه وضع
اقتصادی ،
دیگری را
دارد
توجه
ترکیه ، به
ثبات
همسایگگان،
بنظر میاید
که محاسبه
استراتژیکی
موزونی باشد
، با احتساب
رجعت نفوذ
روسیه
بسوی
همسایگان .
تجسس
روابط با
مسکو،
تبعیت
وسیعی از
امریکا، و
تلاش در باره
مسئله
اروپائی ،
اینها همه
چنین
میرسانند که
انگارا
میکوشد با
استفاده
ازاروپا، موقع
آسیائی خود
را مستحکم
دارد.
حتی
تمایلات
فعلی در نرمش
وانعطاف
اردوگان(erdogan)نسبت
به یونان
در این جهت
سایق بود.
در
برزیل،
ارزیابی های
ابتکار
سیاسی بسوی
تهران
یک مسئله
مبارزات
انتخاباتی
رئیس
جمهوری است
نشریه
روزانه (
زمان)
اوگلوبو(o
globo)
بشدت
علیه رئیس
جهمهور
سابق ( lula
da silva) مقاله منتشر
میکند
و او را
متهم به
استفاده از
سیاستی ملهم
از
ایدئولوژی«طرح
مقابله
پیگیربا
منافع
امریکائی »
ساخته و سنت
حرفه ای
سیاست برزیل
را رعایت
نکرده است.
به
عقیده الیان
پانتاهد (Eliane
Cantanhede) از
فولها دو
سایوپولو ،
برزیل ،
با تمایل به
ایفای
نخستین نقش ،
با گشودن یک
جبهه مشاجره
غیر قابل
توجیه
با آمریکا ،
خود را با
خطر مواجه
ساخته است
مروال
پریرا
(Merval
Pereira)شکایت
میکند که
دولت برزیل
با امضای
قرارداد نفی
انتشارو
گسترش بوسیله
وولت
کاردوسومر(cardoso) مرتکب اشتباه
سوق الجیشی
بوده است.
در
شمارهمکاران
لولا (lula)علنا
معتقدند که
برزیل فاقد
نیروی هسته
ای انصرافی
یا انحرافی
است ، یعنی «سلاح
سیاسی»
در مواجهه
بین الملل
است بدانسان
که در حالیکه
تنها قدرتی
از پیدایش
بریک(BRIC)یعنی
:
برزیل،
روسیه ، چین
و هند
که
فاقد
سلاح
نامبرده است.
مجله
هفتگی وژا(veja)نوشت که
برزیل رفتار
نامشخصی را
در باره (عدم
گسترش) سلاح
هسته ای
اتخاذ
نموده است.برزیل
دارای
برنامه هسته
ای مدنی است«ولی
رفتارش طوری
است که گوئی
تصور میکند
که استعمال
آن برای
اهداف نظامی
مسلم است.»
از
نظر
مشاجراتی
مخالفان ،
مورو
سانتایانا، (mauro
santayana)از
مشاوران
پرزیدان
تانکردو نوس
(tancredo neves)
سالهای
هشتاد در
روزنامه
برازیل «پیروزی
سیاسی» ، که
لولا (lula)، علیرغم :
«کیزلینگ
انترن»(quisling
internes)
از
حزب
امریکائی
قاپیده است.
در
روزنامه
فولها
(folha)سائو
پولو(sao
paulo)وئیز
کارلو س(carlos
bresser pereira)
وزیر
دولت های
سارنی و
کاردو زو (sarney& cardoso) از
«نتیجه
تاریخی» در
باره سیاست
برزیل ، در
برابر
اتازونی
صحبت کرد که
در آینده «یک
امپراطوری
رو به انحطاط»
خوهد بود.
در
پاریس ،
روزنامه
لوموندبا
احساسات
شدید، در
باره «برزیل
لولا در تمام
جبهه ها » سخن
رفته ، که
انعکاسی از دگرگونی
جهان سومی
فرانسه ،
یعنی گفتاری
در باره «جنوب
جهان»(یا
جهان جنوبی)،
که آن
سخن سرائی
وسیله ای
مشاجره ای
بر علیه
واشنگتن
بوده است.
زمان
لازم است ، و
گردو خاک
مسابقه
ریاست
جمهوری باید
دوباره سقوط
کندقبل از
اینکه
معماری
و معیار و
ثقل سیاست
جمهوری
برزیل با
وضوح بیشتری
بر ملا شود.
هرچند
که دگربار در
اثر مناسبات
نیرو دگرگونی
های قابل
ملاحظه ای
حادث گردیده
روابط با
امریکادر
خط هادی
اساسی باقی
مانده است، و
نظر سطحی
تغییر بسوی
مخالفت محض و
ساده در
برابر
واشنگتن
بعید به نظر
میرسد.
دو
تفسیراز هند
برای اخذ
صورتی
از مشکل
ایران وجود
دارد.
بنا
بر عقیده
بادراکومار(
bhadrakumar)
که سفیر
روسیه و
ترکیه بوده
است اتبکار
ترکیه
نشاندهنده
شکست سیاسی
ایران
در
موجه با دهلی
جدیداست
،
که قربانی
مناسبات با
اتازونی است.
در باره
هند، به
عنوان یک
عامل
نوخاسته کلی
صحبت میشود،
ولی وقتی که
مسئله
ای مثلا در
باره هسته ای
ایران پیش می
آید«هند
فاقد قدرت
عمل در
سطح روسیه و
چین است».
دهلی جدید
بایستی
بر فشار خود
در باره طرح
لوله گاز
با ایران
بیفزاید و
نیز می
بایستی
علنااز ابتکار
ترکیه و
برزیل حمایت
شود. در این
مسئله
انکارا
منافع مشترک
و متشابه با
دهلی دارد.«و
سیاست ظریف
آن را وادار
میکند که اگر
روزی بین
اتازونی و
ایران
مقابله حذف
گردید از آن
بهره برداری
کند».
ترکیه
میداند که
ایران یک
قدرت هم
منطقه و
حاشیه ای
ترکیه است و
اتازونی یک
کلید متفق
قفل گشائی
سازمان
اتلانتیک
است: آمادگی
برای مقاربت
بین ایران و
امریکا«مزیتی
استراتژیکی
برای اعتلای
آنکارا به
عنوان یک
قدرت منطقه
ای است.
راجا
موهان،(raja
mohan) موقع خود از
تقارب با
امریکا
و موافقت با
سیاست هسته
ای هند دفاع
کرد. مغذالک
امروز ،
در
اندیان
اکسپرس (indian
express) اعلام
میکند
که برای
اداره
تعادلات در
خلج فارسی «چند
جنبگی »
باراک
اوباما،
همانند بوش
درسیاست «
تکی»موفق تر
باشد.
هند
بایستی
فرضیه ای را
ملحوظ کند که
ایالات
متحده
امریکا «در
آینده
نخواهد
توانست که
:
ضامن امنیت
قوس بحران
یعنی از
پاکستان تا
سومالی از طر
یق
افغانستان ،
ایران عراق و
خلیج عدن »باشد.
در
عین حال
بحران ایران
و امکان
سازمان ملل
همانطوریکه
برای جامعه
ملل در
سالهای سی،
پس از هجوم
حبشه (ابی
سی نی)اتفاق
افتاد،
مسئله ای
قابل بررسی
است.
بعقیده
موهان(mohan)کار واقعی
، در دراز
مدت که هند
باید انجام
دهد عبارت از
این است که «گروه
جدیدی از
قدرت مند ها »
بوجود آید که
بتواند بین «امریکائی
رو به نزول و
شورای
امنیتی «خفیف
»
از
سازمانن ملل
متحد ،
جا بازکند»
باراک
اباما
خواهان
فعالیتی جدی
تر از
واشنگتن
میباشد،
موهن(mohan)احتیاط
میکند که
اهداف قدیمی
هند ,
به احتراز از
اتحاد بوجود
آید. در عین
حال دید هند
متوجه دخول
به ترکیه و
برزیل و
ایران است که
نشان میدهد
که
امریکا ، در
اتبکار و
تصمیم گیری
باچه
مشکلاتی
مواجه است.
اگر
شریعت سیاسی
اباما متبنی
بر عقب نشی
نی
اسبراتژیکی
باشد،
هنچگونه
تضمینی وجود
ندارد که یک
سیاست
(obama)«
در گیر
درسیاست
داخلی»
برای
حل معضلات
فعلی منطقه
ای و جهانی
بتواند
راه حلی
آسان
تر
وساده تر از
جنگ
پیشگیرانه
احتیاطی
ژرژ بوش
داشته باشد
Lutta
communista, mai 2010
انترناسیونالیست
سال نهم
شماره 124 سال
2010
روزنامه تجزیه
و ترکیب
سیاسی
مکتب مارکس
تقابل رتجبران
جهان
ضد اروپائی و
حکم یکان
ترجمه : آکافی
