تو ازاين آخشيج زندگاني              بجز جهل مركب هيچ داني?

ترا چون جان نمودآهنگ رفتن                دگرگون ميشوي در روح و در تن

تو تركيبي ز جسمي و ز نوري                  بدين سان صاحب فهم و شعوري

Maju m’naay-e marg-o zendegi  raa                   zamaan-e aani-o  paayandegi  raa                         

مجو آميغ هستي چون نداني                   كه هستي را نه جائي ني  زماني

چه پرسي از جهان بي ته و سر?                كه هر دم مينمايد روي ديگر

همه امواج نور آسماني               كه هرگز منشاء آنرا نداني

اسيري آنچنان در احتمالات           كه درك ماوقع شد از محالات!

Kojaa m’lul –o- ellat chaareh baashad         cho raabeth bein - e in do paareh baashad

اساس اين جهان امواج نوري است     بقيه جملگي ظلمت و كوري است

تنت از ظلمت و روحت همه نور       از اين ره درك هستي هست ميسور 

در اين دنيا بود باشنده هائي                  كه سرگردان نميدارند جائي